🦨 Prezent Dla Osoby Z Depresją

napisał/a: mpxxl 2012-01-08 16:03 Witam, Wspaniałomyślna matka (a moja babcia) podawała tacie jakieś tabletki, które rzekomo miały mu pomóc na depresje. Niestety, nie pomogły a efektem tego było trafienie ojca do zakładu pomocy psychicznej z dużą depresja. Przebywa tam już koło 8 tygodni. W tym czasie lekarze podawali mu vellbutrin, peritol i mirtagen – moim skromnym zdaniem z bardzo mizernym skutkiem. Gdy wychodzi na przepustkę nadal nie zachowuje się jak wcześniej. Ciągle jest ospały, jakiś zamroczony, wszystko mu przeszkadza, nie chce nic pomagać w domu. Czy to jest efekt działania powyższych tabletek? Czy po jakimś czasie się to unormuje i zachowanie ojca wróci do normy? Proszę o pomoc! napisał/a: augustyn888 2012-01-09 09:59 mpxxl napisal(a):Witam, Wspaniałomyślna matka (a moja babcia) podawała tacie jakieś tabletki, które rzekomo miały mu pomóc na depresje. Niestety, nie pomogły a efektem tego było trafienie ojca do zakładu pomocy psychicznej z dużą depresja. Przebywa tam już koło 8 tygodni. W tym czasie lekarze podawali mu vellbutrin, peritol i mirtagen – moim skromnym zdaniem z bardzo mizernym skutkiem. Gdy wychodzi na przepustkę nadal nie zachowuje się jak wcześniej. Ciągle jest ospały, jakiś zamroczony, wszystko mu przeszkadza, nie chce nic pomagać w domu. Czy to jest efekt działania powyższych tabletek? Czy po jakimś czasie się to unormuje i zachowanie ojca wróci do normy? Proszę o pomoc! Jest to zarówno efekt działania tych leków jak i stanu, w jakim się obecnie tygodni to jeszcze za mało by uzyskać znaczącą poprawę w silnej takim czasie lub nawet dłuższym,te leki zaczynają dopiero skutecznie działać,ponieważ taka jest specyfika działania leków jednak,jeżeli leczenie będzie przebiegało prawidłowo, i ośrodkowy układ nerwowy dobrze zareaguje na leki,można się po pewnym czasie spodziewać większej potrzeba zmieniać leki, jeżeli organizm nie zareaguje pozytywnie na tez wiedzieć że same leki w leczeniu depresji to nie chory jak i rodzina powinni pozytywnie podejść do leczenia,jak i do samej choroby jaką jest ona wiele zrozumienia od rodziny,w podejściu do zachowania chorego,gdyż jego zachowanie może czasem wydawać się nieracjonalne,z uwagi na działanie leków psychotropowych, jak i skutków samej depresji,jakie ona wywołuje u chorego. Lekarze z pewnością wiedzą jak leczyć chorego w takim stanie,jednak Vellbutrin i Mirtagen,nie są lekami z najwyższej półki w leczeniu na rynku farmaceutycznym jest wiele leków nowej generacji,o mniejszej liczbie skutków ubocznych,ale są one jednak niezbyt tanie,z tym że mają swoje tańsze odpowiedniki. Pozdrawiam:) napisał/a: mpxxl 2012-01-09 20:10 Zibi a mozesz cos polecić z tych leków? Cena raczej nie gra roli. Grunt zeby ojciec wrocił do ''normalnosci'' napisał/a: augustyn888 2012-01-11 10:54 mpxxl napisal(a):Zibi a mozesz cos polecić z tych leków? Cena raczej nie gra roli. Grunt zeby ojciec wrocił do ''normalnosci'' Polecanie takich czy w ogóle leków, nie jest sprawą prostą i bezpieczną na takim jedynie sugerować pewne kierunki znamy też klinicznego potwierdzenia choroby,odnotowanego w karcie wreszcie leki te, są wyłącznie wydawane w aptekach za okazaniem ważnej recepty. Nowymi generacjami leków przeciwdepresyjnych są wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny - SNRI-(i tutaj dobrze są oceniane leki z substancją czynną o nazwie wenlafaksyna,grupa tych leków jest znacznie szersza) Drugą grupą są selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny - SSRI - (tutaj niezłe leki z zawartością fluoksetyny,ale nie tylko) Jednak podkreślam, że potrzeba jest poznania mechanizmu choroby i jej dokładnego przebiegu z objawami,które powodują utrudnienia w funkcjonowaniu pacjenta. Pewna moja znajoma osoba,z depresją nawracającą i fobiami połączonymi z lękiem, leczy się z powodzeniem lekiem o nazwie Velafax(wenlafaksyna) i dodatkowo włączony jest lek o nazwie jednak pacjent może różnie odczuwać pozytywne działanie leku, jak również jego skutki uboczne. Pozdrawiam:) napisał/a: mpxxl 2012-01-11 18:25 To ze forum nie jest od rozwiazywania takich problemow to rozumiem. Chciałem tylko, zebys mnie troszke naprowadzil. W sobote ojciec wychodzi juz na stale. Bede obserwował zachowanie i ...zobaczymy co bedzie! Dzieki za informacje! napisał/a: augustyn888 2012-01-12 13:23 mpxxl napisal(a):To ze forum nie jest od rozwiazywania takich problemow to rozumiem. Chciałem tylko, zebys mnie troszke naprowadzil. W sobote ojciec wychodzi juz na stale. Bede obserwował zachowanie i ...zobaczymy co bedzie! Dzieki za informacje! Naprawdę nie ma za co:) Dodam może, że to nie tak do końca z tymi jest od rozwiązywania problemów,ale dotyczy to pewnej granicy,no i oczywiście względów co i jak leczyć,i jakimi środkami,ale nie sądzę by było rozsądnie napisać komuś:proszę zażyć ten czy inny lek,bo każdy lek może odnieść odwrotny skutek, ze względu na swe działania niepożądane,czyli to co komuś może pomóc u drugiej osoby może spowodować efekt innego jest wskazywać kierunek leczenia i naprowadzić na rozważenie zaproponowania leczenia, tym czy innym zawsze po zasięgnięciu porady u lekarza czy oczywiście,przynajmniej tak się wydaje,leki bezpieczne(o ile są zażywane w granicach rozsądku)i o ich przyjęciu może bezpośrednio zadecydować sam zainteresowany,po zapoznaniu się z ulotką. Na koniec dodam że same leki mogą ojcu nie jest w tym wasze osobiste zaangażowanie się, w jego wyjście z tej choroby,i naprowadzenie go na pozytywne nastawienie do samego napisałem w tej chorobie potrzeba wiele zrozumienia dla osoby chorej,ponieważ wielokrotnie jej postępowanie może wydać się nie racjonalne,zależne nie konieczne od jego własnej woli. Pozdrawiam serdecznie i życzę, by ojciec jak najszybciej odzyskał równowagę psychiczną i wrócił do zdrowia:) napisał/a: mpxxl 2012-01-12 17:56 ;) napisał/a: mpxxl 2013-03-12 20:56 no niestety - mija 1,5 roku. Nie ma poprawy. Ojciec nie chce brać tabletek i jest nie do zniesienia. Nie chce pomagać, nie udziela się towarzysko, ciągle śpi, nie chce się myć....i nie chce się leczyć. Miał ktoś może podobny przypadek? jak go zmusić do leczenia? Ta cała sytuacja robi się coraz cięższa dla całej rodziny

Zmagający się z depresją, chociaż to wiedzą, często mają ogromne poczucie winy. Czują się winni za obarczanie przyjaciół i rodziny swoją chorobą, za niewywiązywanie się z codziennych obowiązków, za podejmowanie autodestrukcyjnych decyzji, za nietroszczenie się o innych, bo tak bardzo są skupieni na tym, by utrzymać się na

Odpowiedzi Słodkiego misia. Ja sama mam koleżankę, która miała głęboką depresję. Kupiłam jej wtedy właśnie słodko-śmiesznego misia i do tej pory z nim śpi, pomimo tego, że ma 21 lat :)Jeżeli nie chcesz jej obdarzyć misiem, to może coś fikuśnego? Coś śmiesznego, coś dzięki któremu uśmiechnie się. Nie mów jej, że się w niej podkochujesz w chwili depresji, to nie jest dobry moment na wyjawianie takich rzeczy. Jeśli naprawdę chcesz jej pomóc w tym trudnym dla niej okresie, poszukaj w księgarniach typu Empik lub w necie książek/ poradników na temat ''Jak radzić sobie z depresją''. Jeśli lubi czytać, taki poradnik na pewno ją zainteresuje i będzie dla niej jakąś pomocą. Jeżeli ona sama wyjawiła Ci, że masz depresję moja odpowiedź powyżej ma sens. Jeśli niczego nie mówiła Ci o depresji, a zauważyła to sama, to nie kupuj jej tego poradnika. W takim wypadku wypadku poszukaj jej jakiejś innej książki, wiesz chyba jakie książki lubi Twoja przyjaciółka? + do tego jakiś zestaw słodyczy Pismo święte, bowiem Bóg ukoi jej cierpienia blocked odpowiedział(a) o 23:18 raczej jej nic sprawi radości jak ma depresje coś słodkiego :)to zawsze cieszy :) ⓠⓤⓐⓣⓔⓡⓚⓐ odpowiedział(a) o 23:33 Ja bym kupiła coś kreatywnego, może jakiś ogromny notes, coś do rysowania czy co lubi? Ja też trochę mam depresje, ale jakby ktoś dał mi coś takiego uznałabym to za niesmaczny żart lub wyśmiewanie się... Lepiej kup coś co do jej hobby, a słodycze są do zjedzenia, rzeczy cieszą dłużej, a słodycze się zje, zresztą nie każdy je lubi, ja nie lubię. Lili 3 odpowiedział(a) o 23:41 jasne - daj jej kotka - będzie ją rozweselał, będzie zajęcie miała ... Hoxton odpowiedział(a) o 00:23 Żyletki... A tak serio prezentem jej nie pomożesz. Prędzej wizytą u psychologa. Uważasz, że ktoś się myli? lub

Depresja to stan, który pojawia się niespostrzeżenie. Człowiek powoli traci poczucie sensu, staje się bierny, nie wykazuje ochoty na żadną aktywność i jedyne, czego pragnie to samotność. Człowiek ma poczucie niezrozumienia przez bliskich, wszystko, co do tej pory przynosiło nam radość, jest dla nas obojętne.

Mam jednak teorię – chociaż może to tylko marzenie – że każdy lęk ma swoją granicę: docierasz do poziomu w którym już nic nie jest w stanie przerazić cię bardziej. Reaguje tylko ciało, które zaczyna zachowywać się inaczej – tak pojawia się depresja. A w depresji się poddałem. Leżałem i myślałem: niech zjawi się tygrys i mnie pożre. Lars von Trier Nie wiem, czy wiecie, ale dziś obchodzimy Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją. Choć znakomita większość z nas obchodzi go raczej szerokim łukiem. Dlaczego? Bo depresja jest dla nas nieracjonalna. Wymyka się naszym doświadczeniom i wyobrażeniom. Co to znaczy, że masz depresję? Czyli po prostu jesteś smutny, tak? Otóż: nie. Depresja to nie to samo, co smutek. Możesz być smutny, kiedy ktoś stłucze Twój ulubiony kubek albo skończą się wyprzedaże, zanim dorwiesz się do następnej wypłaty. Depresja jest wtedy, kiedy nie chce Ci się żyć. Kiedy budzisz się każdego ranka i nie wiesz, po co. Kiedy nie wiesz nawet, czy chcesz napić się kawy. Przecież do tego trzeba by wstać. Zacząć dzień. Ubrać się. Wykąpać. Ktoś zadzwoni, napisze. Ktoś coś od Ciebie zechce, ktoś znów zechce naruszyć Twoją bańkę komfortu. Za dużo. Nie chcesz nawet o tym myśleć, a co dopiero przeżywać tego codziennie. Ktoś inny powie: czyli nie jesteś smutny, jesteś tylko leniwy. Bo tak właśnie kojarzymy ten stan. Ze smutkiem albo z lenistwem. Z fanaberią, wymysłem, ucieczką od codzienności. A to jest w tym najbardziej krzywdzące – nie rozumieć i nie próbować zrozumieć. I zbywać osobę autentycznie cierpiącą tylko dlatego, że nie wiemy, jak okazać jej wsparcie. A tymczasem wsparcie zawiera się czasem w jednym, krótkim słowie: być. Być przy niej. I jak ognia unikać poniższych słów: 1. Daj spokój, wymyśliłeś coś sobie Czyli: „przestań zawracać mi głowę”. To prosty komunikat: „nie jestem zainteresowany tym, co masz mi do powiedzenia. Nie interesujesz mnie Ty, Twoje problemy, potrzeby, uczucia, nadzieje, oczekiwania i upokorzenia. Przestań mówić, bo to, co mówisz, nie ma dla mnie wartości i sensu. Problem nie jest realny, problemem jesteś Ty”. 2. Przesadzasz Przesadzać to można warzywa w ogródku. Tutaj wpędzamy drugiego człowieka w poczucie winy. Pozwalamy mu myśleć, że wyolbrzymia swój problem. Że nic złego się naprawdę nie dzieje. Że problem jest w nim, bo rzeczywistość jest do przeskoczenia, tylko on nie chce podjąć wysiłku. Że wykłada się nad czymś, z czym każdy inny człowiek radzi sobie codziennie. 3. Przestań się mazać Czyli: „nie zachowuj się jak dziecko, albo: nie zachowuj się jak baba. Nie maż się, bo dawno dorosłeś, a to czas, żeby otrzepać kolana”. Tymczasem dorośli cierpią zwykle o niebo mocniej, niż niewiele świadome jeszcze dziecko. Ich odczuwanie jest o wiele silniejsze, niż na poziomie czysto fizycznym. Zupełnie inaczej odbierają bodźce, inna jest ich świadomość, poczucie krzywdy, inna jest w końcu emocjonalność. Mazać się to tyle, co okazywać, że się sobie z życiem nie radzi. Normalna sprawa. Codzienna rzecz. 4. Ogarnij się Ogarnąć to można bałagan w pokoju. Natomiast depresja bardzo często wynika z tego, że ludzie właśnie NIE ogarniają. To nie jest coś, co można uporządkować jak sztućce, gdzieś w kuchennej szufladzie. Często to do poukładania jest cały ich świat – zwykle razem z przeszłością, w tym także dzieciństwem. Z pomocą psychoterapeuty takie ogarnianie może trwać rok, a może trwać i pięć lat. Nikt nie zrobi tego w chwilę czy dwie, bo życie to nie kisiel, tu nie ma rozwiązań w wersji instant. 5. Rusz się / Wyjdź pobiegać Oczywiście, aktywność fizyczna jest jak najbardziej wskazana. Pozwala wzmocnić ciało i oczyścić umysł. Ale pamiętajmy, że mamy do czynienia z kimś, kto musi walczyć ze sobą, żeby w ogóle z tego łóżka wstać. Nie wciskajmy mu od razu stóp w buty, bo najpewniej nie przekroczy etapu wiązania sznurowadeł. Wysiłek fizyczny jest dobry, ale ten człowiek podejmuje wystarczająco duży wysiłek w konfrontacji ze swoim stanem – i to każdego dnia. 6. Wyjdź do ludzi Otóż wychodzenie do ludzi jest zwykle jedną z ostatnich rzeczy, na jaką człowiek ma wtedy ochotę. Nie chce się przecież pokazywać, tłumaczyć. Opowiadać o sobie, opisywać, jak mu minął tydzień czy dzień. Ba, nie jest też ciekawy opowieści tej drugiej strony. Nie interesują go też te wszystkie rytuały, jakie dzieją się przed – konieczność przyszykowania się, wyjścia z domu. Dlatego uszanuj: on nie chce wyjść z domu. Ba, najczęściej woli zamknąć się w sobie. 7. Inni jakoś żyją I chwała im za to. Człowiek z depresją też chciałby żyć tak, jak inni. Bez lęku, smutku, żalu. Poczucia bezradności i bezsilności. Strachu o dzisiaj i strachu o jutro. Naprawdę, innym się wtedy autentycznie zazdrości. Bo to nie oni nie radzą sobie z życiem, nie oni mają objawy, utrudniające normalne funkcjonowanie. Dlatego porównania nie są tutaj na miejscu. Człowiek z depresją nie chciałby być od razu jak Kim Kardashian albo Michael Douglas. Chciałby być taki, jak Ty albo ja. 8. Normalni ludzie nie mają problemów Czyli: „Ty nie jesteś normalny”. Ten komunikat działa na zasadzie kontrastu i wykluczenia. „Masz problem, czyli jesteś inny. Nienormalny, czyli gorszy. Niepasujący, odstający”. A tymczasem człowiek z depresją jest jak najbardziej normalny. Nienormalna jest sytuacja, w jakiej się znalazł i z jakiej chciałby teraz wyjść. Jedyne, co możesz zrobić, to mu w tym pomóc. A jeśli nie chcesz/nie możesz/nie umiesz, to chociaż mu tego nie utrudniaj. 9. Brakuje ci zajęcia Oraz miliona dolarów na koncie. Naprawdę, naiwnie jest sądzić, że depresję da się pokonać obłożonym grafikiem i wysiłkiem woli. Oczywiście, aktywności pozwalają odsunąć złe myśli i zajmują nie tylko nasz czas, ale i naszą głowę. Nie zmienia to jednak faktu, że nie wystarczy wstać z łóżka i znaleźć sobie zajęcie, aby problem zniknął. Co najwyżej przesunie się w czasie o tę godzinę czy dwie. 10. Nie możesz się ciągle nad sobą użalać Oczywiście, że może, bo ma do tego prawo. Ma prawo mieć się źle. Czuć się gorzej. Mieć problemy, zły humor, potrzebę wypłakania się, wyżalenia. Naszym obowiązkiem jest wtedy być przy takiej osobie i jej cierpliwie wysłuchać, a nie rzucać jej kłody pod nogi. To proste jak budowa cepa albo jak dwa dodać dwa. 11. Inni mają gorzej Czyli: nie masz prawa czuć się źle, bo na świecie są większe nieszczęścia. W ten sposób odbieramy cierpiącej osobie prawo do jej stanu, emocji i bólu. Wpędzamy ją w poczucie winy, bo przecież są wojny, głodujące dzieci i AIDS. Nie tędy droga. Nie chodzi o to, że innym jest gorzej, ale o to, że to nam jest źle. 12. Wiem, co czujesz / mnie też nie jest łatwo Zapewniam: nie wiesz. Osoba, która sama nie przeżyła depresji bądź nie była wcześniej blisko osoby na nią chorującej, nie ma najczęściej pojęcia, z czym ma do czynienia. To, że nam nie jest łatwo, bo wkurza nas szef czy przyszedł nam wysoki rachunek za gaz, to nie to samo, co czuje osoba w depresji. Poza tym to zwyczajne zbywanie jej na zasadzie „nie tylko Ty masz w życiu źle”. 13. Nie rób mi tego /Nie mogę patrzeć, jak się męczysz Jeden z najbardziej egoistycznych tekstów. „Nie obchodzi mnie, co czujesz, obchodzi mnie, co czuję ja. A mnie jest źle, patrząc na Ciebie takiego” – tyle mniej więcej w ten sposób przekazujesz. Ewentualnie: „żal mi Ciebie, współczuję Ci, jesteś godzien politowania”. Zastanów się – czy to są słowa, które w analogicznej sytuacji sam chciałbyś słyszeć? 14. Uśmiechnij się Najlepiej od razu jak pies w reklamie Pedigree DentaStix. No więc: nie. Człowiek w depresji nie będzie uśmiechał się na siłę. Tak, jak ledwie raczkujące dziecko nie wstanie od razu i nie przemierzy pokoju skocznym krokiem, bo usłyszy pełne miłości „no chodź szybko do mamy”. To tak nie działa. Do wszystkiego trzeba dojrzeć, ze wszystkim się najpierw uporać. Uśmiechanie się, gdy jest źle, to nic więcej niż fałsz, udawanie i wymuszona poza. 15. Nikt nie mówił, że będzie łatwo To ja się pytam: i co? Nieważne, co kto i kiedy mówił – ważne, co możesz powiedzieć teraz Ty. A co w takim razie możesz powiedzieć człowiekowi, który się zmaga z depresją? Przede wszystkim, że jest dla Ciebie ważny. Że jesteś przy nim, nie opuścisz go, że dacie sobie z tym radę. Że jest chory, a choroby można wyleczyć. Że lubisz go/kochasz/wspierasz. Że nie opuścisz go niezależnie od tego, co się jeszcze wydarzy. Słowem: że nie jest z tym tygrysem kompletnie sam. PRZECZYTAJ TAKŻE: Wizyta u psychiatry to nic złego. Więc przestań się jej wstydzić!

Bardzo ważne w przypadku motywowania osoby z depresją jest nieporównywanie jej do innych oraz odwoływanie się do tego, co chory może chcieć, a nie do tego, co powinien lub musi zrobić. Choremu najpewniej po prostu brakuje sił do zadbania o różnego rodzaju obowiązki i sprawy, dlatego też stwierdzenie, że “da radę” może Dobry prezent to ten dopasowany do indywidualnych potrzeb i zainteresowań. Jeśli musisz wybrać prezent dla psychologa, to masz odpowiedzialne zadanie, ale i szerokie możliwości. Warto zrobić solidny research co się pozytywnie kojarzy z psychologią. Bez wątpienia docenione zostaną pomysły oryginalne i niesztampowe, więc lepiej odpuść sobie banały. By ułatwić Ci zadanie, sporządziłem listę przykładowych pomysłów na prezent dla psychologa lub studenta psychologii na różne okazje – na święta, urodziny, imieniny, czy nawet w podzięce za owocną te oryginalne pomysły na prezent dla psychologa lub psychoterapeuty: 1. Biżuteria ze wzorami molekuł szczęścia 2. Planner 3. Kominek i olejki do aromaterapii 4. Gadżety z motywem Testu Rorschacha 5. Książki o psychologii 6. Anatomiczny model głowy lub mózgu 7. Kolorowanki antystresowe 1. Biżuteria ze wzorami molekuł szczęściaPsycholog pomagam na w poukładaniu psychiki i dążeniu do szczęścia w różnych dziedzinach życia. Symbole szczęścia są zatem tym, co może trafić w gust osoby zajmującej się psychologią, ale nie tylko. Rewelacyjnym prezentem dla psycholożki jest srebrna biżuteria ze wzorem serotoniny lub dopaminy, które znane są jako molekuły szczęścia, gdyż to właśnie one wywołują w mózgu reakcje odpowiedzialne za uczucie szczęścia i życiowej szukasz prezentu dla psycholożki, to molekularna biżuteria jest jednym z najlepszych możliwych wyborów. Przykłady:regulowany pierścionek z serotoninąkolczyki wkrętki z dopaminąsrebrny naszyjnik z serotoniną2. PlannerDobrze zorganizowany czas to jedna z podstaw, jeśli dążymy do szczęścia i sukcesu. Konsultacje z pacjentami, szkolenia, załatwianie bieżących spraw… dużo łatwiej nad tym wszystkim zapanować, gdy jest to solidnie pozapisywane. Gustowny planner tygodniowy przyda się praktycznie każdemu, a psychologowi w Kominek i olejki do aromaterapiiPrzyjemny zapach doskonale poprawia atmosferę w połączeniu, a niektóre olejki eteryczne mają też działanie fizjologiczne, wpływając na psychikę i poprawiając nastrój. Dyfuzja olejków umila wieczorną relaksację przy książce, ale również dobrze może też towarzyszyć w gabinecie podczas konsultacji, dodatkowo wpływając na oczyszczenie myśli i redukcję stresu. Relaksująco działają szczególnie naturalne olejki z bergamotki, ylang ylang, bodziszka, lawendy, Gadżety z motywem Testu RorschachaZapewne kojarzysz badanie, w którym pacjentowi pokazuje się plamę na kartce i pyta „Co widzisz?”. Jest to bardzo charakterystyczny dla psychologii motyw, często używany w popkulturze. Tego typu wzory bywają nanoszone na poduszki, t-shirty lub bawełniane torby na Książki o psychologiiKsiążek nigdy za dużo! Każdy psycholog i psychoterapeuta doceni dobrą książkę o tematyce swojej profesji, zarówno tą poradnikową, jak i coś z beletrystyki. Sprawdź aktualne trendy w księgarniach w poszukiwaniu pozycji związanych z Anatomiczny model głowy lub mózguMózg przetwarza nasze emocje, a głowę uważa się za siedlisko umysłu. Fizyczny, rozkładany model mózgu lub całej głowy stanowi gustowną ozdobę, która może przyozdobić zarówno gabinet psychoterapeuty, jak i wnętrze prywatnego Kolorowanki antystresoweKolorowanki dla dorosłych to bardzo przyjazny sposób na odstresowanie się. Takie kolorowanki mają postać bardzo złożonych motywów do kolorowania. Niekiedy nawet nie wiemy, co dana kolorowanka przedstawia, dopóki nie pokryjemy jej wszystkich pól kolorami według wskazanego patternu. Inne pozostawiają dowolność w dobieranych barwach, np. kolorowanki przedstawiające motywy kwiatowe lub różne mandale. Wybierz taką, która ma mocno rozbudowane wzory i wiele stron do pokolorowania, a zapewnisz obdarowywanej osobie długie godziny relaksu i sposób na efektywne oczyszczenie myśli.–Mam nadzieję, że powyższe gadżety dla psychologa pomogą Ci wybrać najlepiej dopasowany prezent. Jeśli znasz jeszcze jakieś ciekawe, oryginalne przykłady, nie krępuj się, by przedstawić je w komentarzu! Z90M.

kryg9wd52v.pages.dev/71

kryg9wd52v.pages.dev/14

kryg9wd52v.pages.dev/23

kryg9wd52v.pages.dev/62

kryg9wd52v.pages.dev/98

kryg9wd52v.pages.dev/10

kryg9wd52v.pages.dev/3

kryg9wd52v.pages.dev/42

prezent dla osoby z depresją